Zaferler dönemi.

Yatağandan bir ses yükseliyor, “sıkıysa gelin de satın!” Zonguldak’tan yankılanıyor bu ses, “hodri meydan!” Yatağan Zonguldak’a selam gönderiyor, Zonguldak Yatağan işçisine... İki büyük yürek, aynı amaç için atıyor. Birleşiyor, meydan okuyorlar; “gelin de satın bakalım” Yapılanın ne olduğunu, kimin yaptırdığını biliyorlar. Rica etmiyorlar. Ezik değiller. Kararlılar. Kendilerine güveniyorlar. Halka güveniyorlar. Özelleştirmeye karşı mücadelede en büyük zaaf, kazanacağına inanmamak idi. Birçok fabrikayı bu yüzden kaybettik. Onlarca özelleştirmeye tanık oldum, mücadeleleri yakından gördüm. Önderin, bilinçte ve kararlılıkta ne kadar etkili olabileceğini, Tekel direnişlerinde, Seydişehir’de, SEKA’da görmüştüm. *** Yatağan’a ilk gidişim yanılmıyorsam 5 yıl önceydi. O zaman da santrallerin ve madenlerin satılması gündemdeydi. Süleyman Girgin Başkan davet etmiş, T. Maden-İş Genel Başkan Yardımcısı Murat Bekem, Yol İş Eğitim Dairesi Başkanı Yıldırım Koç, T. Maden-İş Eğitim Müdürü Fikret Sazak ve ben konuşmacı idik. Konu, “özelleştirme nedir ve nasıl püskürtülür”… 500 kişilik salon hınca hınç dolu. Sorularda gördük ki, Yatağan işçisi bilinçli. Anlamaya çalışıyor, sorguluyor, eleştiriyor. İşçinin bu bilince ulaşmasında Yatağan eski Şube Başkanı Murat Bekem’in ve Süleyman Girgin Başkanın rolü çok açıktı. İşte o birikim ve o önderliktir ki, bütün Türkiye’nin gözünü yeniden Yatağan’a çevirdi. Hak ediyorlar. Sodra dağına çıkacaklardı. Muğla’daydık. Bütün afiş panoları Maden-İş ve Tes-İş imzalı afişlerle donatılmıştı. Bir leş yiyen akbaba, fabrikalarımızı yemeye çalışıyordu. Emperyalizmdi akbaba. Afiş, nasıl bir bilinç olduğunu görmeye yeterliydi. İşçi tarih yazacak, belli. Santralin kapısına direniş çadırı kurmuşlar. Bir tarafında yine o bilinç dolu afiş, diğer yanda Atatürk posteri ve Türk bayrağı. Çadırın içi de bayraklarla donatılmış. “Enerji stratejiktir, satılamaz” diyen, fabrikaya sahip çıkan işçiye, fabrikayı korumakla görevli müdür, “siz nasıl satılmasına karşı olursunuz” diye elektrik vermiyor. Aziz Nesin ve Levent Kırca ustalar ne der bu komediye? Elektriği kendileri üretiyorlar. Ama fabrikayı savundukları çadırda, jeneratörle, bazen de mumla tutuyorlar nöbetlerini. İçeriden slogan sesleri geliyor. İşçi, vardiyadan böyle çıkıyor burada. Sodra dağı o gün Türk bayrakları ile kıpkızıldı. Ellerinde Bayrak, Atatürk ve ekmek olan işçiyi bağrına basmıştı Sodra. Şimdi Ankara’ya yürümeye hazırlanıyorlar. 7 Ekim’de yola çıkacaklar. 10 Ekim’de Ankara’dalar. Al bayraklı, Atatürklü işçiyi bu kez Ankara basacak bağrına. *** Özelleştirmecilerin zararını en çok yaşayan kentlerden biri de Zonguldak’tı... SEKA kapanmış, süt kurumu kapanmış, redevans ve taşeronlukla madenler işgal edilmişti. 42 bin işçi 17 bine düşmüş, yetmemiş, kömür kentini ithal kömür işgal etmişti. Şimdi de ÇATES’i satmaya kalkıyorlar. Enerji vurguncuların eline geçecek, Zonguldak kömürü bitecek, esnaf kapanacak, göçler ve işsizlik çoğalacak. Kent isyanda. Herkes bir şeyler söylüyor. Ama harekete geçen yok. Birinin“hadi” demesi lazım... İşçi Partisi çıkıyor ortaya, basın açıklaması yapıyor, bildiri dağıtıyor kapı kapı, stantlar açıyor, afişler asıyor, toplantılar yapıyor. Ardından kahve toplantıları, maden ocakları… Sonra yürüyüşler. Çatalağzı’nda ve Zonguldak’ta bir günde iki yürüyüş hem... Genel Başkan Vekili sesleniyor, “babanızın malını mı satıyorsunuz, gelin de satın bakalım, hodri meydan” Çatalağzı yürüyüşünde balkonlardan hararetli alkışlar oluyor. Yufka açan kadınlar, bırakıyor yufkalarını, katılıyorlar yürüyüşe ve 2 kilometre yol kat edip, dayanıyorlar beraberce fabrikanın kapısına. ÇATES işçisi sesleniyor işçilere, “fabrikana sahip çıkmazsan kapıda bulacaksın kendini”... Zonguldak’ta da, yolları yara yara yapılıyor yürüyüş. Halktan büyük destek... Yazının yazıldığı gün, Ulusal Kanal’ın çağrısı ile 20 örgüt bir araya geliyor. Cuma akşamı Ulusal Kanal’ın ekranlarından hep birlikte seslenecekler; “Hodri meydan!” Mızrak çuvaldan çıktı. Son 30 yılın yenilgi dönemi kapanıyor. Zaferler dönemi açılmıştır gayri. Aydınlık Gazetesi / 2 Ekim 2013